De wandeltocht door Nationaal Park Hainich in de Duitse deelstaat Thüringen kwam vrijdag de 13e mei 2016 op een perfect moment. Ik was net drie dagen ondergedompeld geweest in de culturele, filosofische, religieuze en historische wereld van Weimar, Gotha en Eisenach. (Daarover later meer!)
Het bos, de bomen, de schone lucht en de stilte werkten als een
bruistablet voor mijn overvolle hoofd. Even afkicken in dit stukje Unesco Werelderfgoed. Samen met ranger Jens en collega-reis/natuurjournalist Jan van
www.reisdier.nl loop ik door de groene wereld. Af en toe staan we stil, om te luisteren naar wat Jens te vertellen en/of/om tegelijkertijd een foto te maken:
Zie je dat groen met wit onderaan de bomen? Dat is
daslook. Het ruikt hier naar heerlijk eten :-)
Dit is een daslookje. Van de blaadjes schijn je lekkere pesto te kunnen maken. En vast nog veel meer lekkers. Over een paar weken is het hier een grote witte wereld, als alle bloemen in vol ornaat bloeien.
Er bloeit nog een heel schattig plantje in dit bos:
het meiklokje oftewel lelietje-van-dalen. Een groen plantje met lieflijke witte belletjes aan takjes dat later rode besjes worden. Hoe
cute ze er ook uit ziet: niet aanraken en al helemaal niet in je mond stoppen. Ze is zo
giftig als wat. Eén blaadje, takje, bloemetje of besje en je bent dood of je moet op zijn minst aan de hartbewaking, vertelt ranger Jens vrolijk. Dit is de boosdoener:
Zo af en toe zie je iets moois waarvan je niet weet wat het is en zijn je wandelgenoten te ver weg om te vragen. Zoals deze
witte rondjes aan een tak van een boom, die straks vast een prachtige bloesem vormen:
In dit deel van het natuurgebied - nabij het minidorpje met de illustere naam Hütscheroda - lopen zo'n
60 wilde katten rond. Zestig! En niet één gezien. Dat schijnt ook heel bijzonder te zijn, want zelfs ranger Jens heeft in de laatste tien jaar slechts een paar keer een glimp van zo'n beestje gezien. Dat ze er zijn, weten de natuuronderzoekers van - wat anders - onderzoek. Her en der staan krabpalen die bewerkt zijn met valeriaan. De wilde katten zijn daar gek op, geven kopjes, strijken langs de paal en het haar dat ze achterlaten wordt geanalyseerd. Nu is het best lastig dat een van je belangrijkste trekpleisters zich zo weinig laten zien.
Daar hebben ze in Hütcherode iets op gevonden. In het dorpje is een wilde-katten-dierentuintje ingericht zodat je ze toch nog in een soort van 'wild' kunt zien.
De vier mannelijke katten hebben elke hun eigen (buiten)wereld, en hebben zo te zien een prima leven. Alleen mogen ze niet écht naar buiten, de natuur in, en dat is natuurlijk best zielig. Dieren in een kooi, hoe groot ook, ik hou er niet zo van. Toch ben ik best onder de indruk van de poezenbeesten.
De wilde katten zien er stoer uit en zijn net zo eigengereid als elke andere huis-tuin-keukenkat. Gelukkig was er eentje bereid om voor ons te poseren:
Een stukje noordelijker in het natuurpark is nog iets bijzonders te bezoeken.
Een pad hoog boven de grond, door de boomtoppen van het 'oerwoud'. Het boomkroonpad is een halve kilometer lang en ligt vlakbij Thiemsburg. We klimmen via trappen naar meer dan veertig meter hoogte en lopen tussen de ruisende boomtoppen. We zien een nestje van een vinkje, twaalf verschillende boomsoorten, een wasbeer in een holte van een boom en horen overal vogels zingen. Op de top van het pad, in een soort oranje Euromast, heb je een geweldig 360-graden-uitzicht over het natuurpark en Thüringen.
Ik ben (bijna) in de wolken en mijn hoofd is schoon en leeg.
Wat een heerlijke afkicksessie.
(c) Sybylle Kroon, tweede Pinksterdag, 16 mei 2016
