Een koe als souvenir

Dat was wel het laatste waar ik mee thuis dacht te komen.
Een koe.
Dit is 'r:

Ze heet Golosa en is van het Italiaanse ras Pezzata Rossa. Gelukkig mag ze blijven wonen op die groene, sappige alpenwei in de regio Valsugana in de provincie Trentino, Italië waar ik haar voor het eerst ontmoette.
Sinds 28 juni 2016 ben ik officieel adoptiemoeder van Golosa. Dit zijn de adoptiepapieren, inclusief een hoeftekening (zampa sinistra, linkerpoot) van haar:

Ze woont op Malga Fratte (boerderij Fratte) in Altopiano del Venneza, samen met een stuk of honderd andere koeien, geiten, paarden, ezels, varkens, kippen, honden en katten.

Dit zijn de boer en boerin:

Ze maken van de melk allerlei zuivelproducten en die verkopen ze in hun mini-winkeltje.  Naast kaas en ricotta maken ze hier een overheerlijke Vezzenakaas, die we uitgebreid mochten proeven. 

Malga Fratte is een van de 12 boerderijen in Valsugana, Trentino die meedoet aan het project Adopteer een Koe, oftewel Adotta una mucca. Met deze actie, 12 jaar geleden gestart, genereren de boeren een beter inkomen, want echt breed hebben ze het hier niet. Ander doel van het project is 'buitenlui' kennis te laten maken met het boerenleven. Bovendien hebben de dieren een goed leven en zie, ruik en voel je waar je eten vandaan komt. En dat is vandaag de dag een groot goed, met al die voedselschandalen van de laatste tijd.

Natuurlijk wilde ik wel even persoonlijk kennismaken met Golosa. 'Zoek haar maar op', lachte de boer (hij had geen kiespijn). En dus begeef ik me op de alpenweide, de grote bruine pannenkoeken omzeilend, met de pasfoto van mijn koe in de hand, op zoek naar Golosa. De dames liggen gezellig in kleine groepjes te herkauwen. Het is een heerlijk geluid, dat gekauw en gesnuif. Ze vinden het totaal niet storend dat ik even langs kom.

Maar hoe ik ook zoek, kijk en vergelijk: geen Golosa. Terwijl mijn reisgenoten hun koe al gevonden hebben en selfies met hun nieuwe aanwinst aan het maken zijn, kijk ik nog een keer vertwijfeld om me heen. Ligt ze daar dan? Het laatste groepje koeien. Ik klim het heuveltje op waar de dames zich geposteerd hebben. Dáár is ze! Ik check het nog een keer met de pasfoto maar er is geen twijfel mogelijk: dit is Golosa. Mijn koe.Wat is ze mooi! Ik maak een paar foto's van haar, geef een aai over haar neus, bewonder haar serene rust en uitstraling en neem afscheid van haar. Ciao Golosa!

Golosa (en ook de andere adoptiekoeien) kost zestig euro in het jaar. Tien euro gaat naar het goede doel, vijftig euro naar de boer. Die kan daar dan weer lekkere zuiveldingetjes van maken. En het mooie is: als ik weer bij Golosa langs ga dit jaar, krijg ik in het mini-winkeltje van de boer voor 50 euro's aan lekkere kaas, melk en andere zuivel mee. Heerlijk toch?

Niet alleen dit sympathieke initiatief is een goede reden om eens naar dit mooie gebied in Italië af te reizen. Trentino biedt zoveel meer. Er zijn bergen (de voorlopers van de Dolomieten), er zijn meren zoals Lago di Ledro, Lago di Levico en Lago di Caldonazzo (veel rustiger dan het toeristische Gardameer), je kunt hier prachtig wandelen, fietsen, zeilen en zwemmen. Dorpjes zoals Levico Terme en Pieve di Ledro zijn nog lekker Italiaans en je kunt er nog eens heerlijk eten ook.

Adopteer een koe: 
www.visitvalsugana.it/adottaunamucca

Informatie over Trentino:
www.vallediledro.com
www.visitvalsugana.it
www.trentinomarketing.org