vrijdag 29 april 2016

Via Ferrata Vertigo

Mijn allereerste echte klimervaring beleefde ik april 2016 op de Via Ferrata van Decin in Tsjechië. Via ferrata is Italiaans voor ijzeren weg. En dat is precies wat het is: een verticale weg langs een rots of berg, voorzien van een staalkabel die fungeert als jouw leidraad en veiligheidsgordel. Met twee karabiners zit je vastgeketend aan deze lifeline. Nu is het nog een kwestie van houvast voor je handen en voeten vinden en omhoog klauteren. Klettersteigen wordt het ook wel genoemd. Overal in Europa vind je dit soort klimpaden.
Via Ferrata in Decin, Tsjechië
Nu is er een reden dat ik niet eerder een rots ben opgeklauterd. Als verslaggever hing ik jaren geleden in het kader van participerende journalistiek ooit een paar meter boven de grond aan een indoor klimmuur en werd bevangen door hoogtevrees. Ik was zo bang dat ik nog dagen spierpijn had van de krampachtige manier waarop ik me tegen de muur probeerde staande te houden.

Ik stond in vol ornaat met helm en klimharnas beneden aan die berg in Decin en nog steeds dacht ik: dit ga ik niet doen. Pas toen ik een meisje van een jaar of tien ontspannen van twintig meter hoogte naar haar ouders beneden zag zwaaien, had ik zoiets van: als zíj het kan ...

En dus klauterde ik100 meter naar de top en was geen seconde bang. Simpelweg omdat je wel wat anders aan je hoofd hebt: waar zet ik mijn voet neer, kan ik dat richeltje nog pakken, heb ik mijn karabiners goed vastgezet, ik heb dorst en meer van dat soort filosofische overpeinzingen. Na anderhalf uur stond ik boven:

en kreeg als beloning een fantastisch uitzicht over Decin, de Elbe en het witte kasteel:



Mooie bijkomstigheid: ik had mijn vertigo overwonnen.

29 april 2016

Geen opmerkingen:

Een reactie posten